Vlak na het nieuws dat mijn vader niet meer behandeld kan worden zijn we naar Spanje gegaan. Mijn ouders hebben al meer dan 25 jaar vrienden wonen. De afgelopen 25 jaar zijn ze tientallen malen naar Spanje geweest en hebben mijn ouders veel tijd met deze mensen doorgebracht. Ik heb mijn moeder tijdens haar ziekbed beloofd dat als ze beter zou zijn om ook mee te gaan naar Spanje. Helaas heb ik het ‘tripje’ naar Spanje alleen met mijn vader moeten maken. Het zijn een paar bijzondere dagen geweest.

Een dag voor kerst heb ik het idee gekregen om de Spaanse vrienden van mijn vader te bellen met de vraag of ze op korte termijn langs willen komen. Ik heb contact gezocht met de dochter van deze vrienden. Dit vertel ik mijn vader. Hij is blij dat ik contact heb gezocht. Hij wil ook graag dat ze langskomen. Ook heb ik de vriendin van mijn moeder, die ook met hen bevriend is, ingelicht dat ik contact heb gezocht. Zij heeft meteen geopperd om dezelfde avond ook nog contact met hen te zoeken.

Snel is duidelijk geworden dat ze vandaag naar Nederland komen om Oud en Nieuw mee te maken met mijn vader. Ik haal ze op van Schiphol.

Voordat ik naar mijn vader ga maak ik een tussenstop bij de vriendin van moeder. De Spaanse vrienden logeren de komende dagen bij haar. Na daar een kopje soep gegeten te hebben breng ik de Spaanse vrienden naar mijn vader. Onderweg probeer ik in zeer gebrekkig Spaans met hen een praatje te maken. Ik probeer uit te leggen dat het redelijk naar omstandigheden met mijn vader is en dat et verzorgingstehuis een goede plek is.

Ik breng ze naar boven in het verzorgingstehuis. Het is een emotioneel weerzien. Na een half uurtje besluit ik om ze alleen te laten zodat ze kunnen bijpraten.

Ik ben blij dat de Spaanse vrienden er zijn, want ik weet hoeveel deze mensen voor mijn ouders betekenen. Wat is vriendschap tussen mensen toch mooi en bijzonder. Het geeft mij een warm gevoel om dat tussen mensen te zien.