Een tijd geleden kreeg het gevoel dat ik over de dagen die ik nu aan het meemaken zou moeten bloggen.
Half september na een ziekbed van 6 maanden is mijn moeder overleden. Nog geen 3 weken erna werd mijn vader ongeneeslijk ziek verklaard. Altijd heb ik me afgevraagd als iemand mij een dergelijk soortgelijk verhaal zou vertellen hoe ik dan zou reageren en hoe je je dan zou voelen. De klap is groot en mijn verdriet is intens. Toch ervaar ik deze periode niet als negatief. Daarmee wil ik niet zeggen dat ik het niet zeer zwaar heb, maar ik probeer zo goed en zo kwaad als het gaat naar eigen inzicht met de omstandigheden om te gaan.
Het proces, waar ik nu in verkeer, haalt een hoop ‘bijzondere’ en ‘mooie’ dingen naar boven waarvan je je niet bewust bent of wellicht nog niet bewust mee bezig bent geweest. Althans dat geldt voor mij. Ik probeer het verschil tussen emotie en ratio te begrijpen en probeer dagelijks te balanceren tussen tijd met mijn vader, tijd voor mezelf, vriendin en haar zoon, vrienden, vriendinnen en kennissen en tijd voor de normale dagelijkse dingen in het leven.
De ‘urge’ van dit blog komt voort uit het feit dat ik dagelijks over de situatie waar ik in verkeer tegen mensen, die het willen horen of er naar vragen, aan het vertellen ben hoe de stand zaken is. Ik dacht vorige week onder de douche ‘wat nou als ik het dagelijks zou bloggen wat ik meemaak of voel?‘. Het eerste wat in mij opkwam was in ieder geval kan ik het later nog eens allemaal nalezen. Mensen die er niet naar durven vragen kunnen in ieder geval lezen hoe het ervoor staat en wellicht willen mensen hun ervaringen, die zij met een dergelijk proces of situatie hebben of gehad hebben, met mij delen.
Dagelijks zal ik posten hoe ik me voel, wat ik meemaak met mijn vader en probeer ik proces te beschrijven waar ik in zit. Ik ben niet de beste schrijver, maar ik hoop met dit blog een ieder die daar interesse in heeft een stukje deelgenoot te maken van de laatste dagen. Voel je vrij om te reageren, je mening te geven of jouw gevoel te delen. Onder elke post is hier ruimte voor.
Hey Denis,
Heel veel sterkte!
Maarten
Dank je wel Maarten!
Hey Denis,
Tijdens ADE heb ik je gesproken en aangegeven hoe klote ik het vind voor je en de situatie erg “dichtbij voelt”. Omdat dit me best wat doet, vind ik het fijn dat ik op de hoogte kan blijven van je situatie middels je schrijven. Ik kon me namelijk geheel voorstellen dat je niet echt zat te wachten op al die vragen van bekenden zoals ik.
Wellicht kan ik niets betekenen maar if so, weet dan dat je altijd bij me kunt aankloppen….sterkte kerel!
Gr. Dave
Thanks Dave voor jouw fijne bericht!
Hey Denis….wat ontzettend K.U.T. dat je dit moet meemaken man! Ik las het net en dacht ” damn zeg sommige mensen krijgen meteen alles voor hun kiezen!”
Bij deze wil ik vanuit het diepste van m’n hart jullie heel en echt heel veel sterkte wensen in deze tijd! Mocht ik iets kunnen betekenen let me know…..
Greetz,
Giovanni Rossitto
Dank je wel voor jouw oprechte reactie!