Vanmorgen word ik wakker en heb het idee dat ik een surrealistische film zit. Ik word opgehaald door een van mijn vrienden om naar het verzorgingstehuis te gaan. Onderweg halen we nog even croissantjes en een ‘juutje’. Ik heb het idee dat het een lange dag kan gaan worden.
Het is rond tienen. In het verzorginstehuis besluit ik beneden op mijn broer te wachten om samen naar mijn vader te gaan. Na een kwartier krijg ik een berichtje van mijn broer dat hij in de file staat. Het kan wel even gaan duren. Ik besluit alvast naar boven gaan. Bij mijn vader zit inmiddels al zijn zus. Ik laat mijn vader weten dat ik er ook ben. Hij maakt een mompelend geluid en knikt een beetje. Mijn broer stuurt me nog een berichtje dat het echt nog wel even kan gaan duren voordat hij er is. Ik vraag hem wat hij wil. Wachten of beginnen met de palliatieve sedatie. Hij geeft met een berichtje aan. ‘Begin maar als jij het ook goed vindt.’ Inmiddels is de vriendin van mijn moeder ook gearriveerd. Aan de verpleegkundige geef ik aan dat er begonnen kan worden.
Ze moeten een en ander even voorbereiden. Na een kwartiertje begint daadwerkelijk het proces. Ik heb het moeilijk wanneer ik zie dat ze de eerste dosis slaapmedicatie toedienen. Ik schiet vol en laat mijn tranen de vrije loop. Ik realiseer me dat met enige tijd mijn vader daadwerkelijk komt te overlijden en er een einde gaat komen aan de veertien intensieve weken, die ik met hem en mijn broer heb meegemaakt. Gelukkig komt mijn broer binnen vijf minuten nadat de eerste slaapmedicatie is toegediend. Meteen laat hij mijn vader weten dat hij er is, door hem even vast te pakken.
Ik hoop dat mijn vader rustig tot slapen komt. Echter lijkt het er op dat hij heel onrustig is. Ik vraag een verpleegkundige of ze ons kan begeleiden tijdens het hele proces. Het zou helpen wanneer de verpleging aangeeft in welk stadium mijn vader verkeert. We krijgen uiteindelijk begeleiding van drie verplegers. Ze komen regelmatig polshoogte nemen en vertellen dan een en ander. Om beurten nemen er twee mensen (of soms drie of vier) mensen plaats bij mijn vader. Hij is niet alleen. Ook mijn broer en ik zijn niet alleen. Familie en vrienden van mijn vader zijn aanwezig. Dat doet mij in ieder geval erg goed. Het geeft veel steun. Ik zie dat mijn broer dat ook prettig vindt.
Mijn vader blijft onrustig. Dat is moeilijk om te zien. De verpleging besluit in overleg met de dokter om de dosissen op te hogen en frequenter toe te dienen. Ik hoop alleen dat mij vader rustiger wordt. Hij blijft vechten en de controle houden. We hopen allemaal dat hij zich er aan kan overgeven. Iedereen probeert deze boodschap ook over te brengen aan hem.
Er breekt een hele onrustige fase aan. Iedereen is gespannen en heeft het idee dat mijn vader er nog bij is. De dokter die een half eerder is geweest is heeft aangegeven dat mijn vader niet meer reageert op prikkels en reflexen. Hij geeft zelfs aan dat mijn vader ons niet meer kan horen. Er heerst een tijd lang verwarring. Na een twintigtal minuten besluit ik de verpleging en dokter nog maar eens te raadplegen. Deze geven uiteindelijk aan hem nog een hogere dosis te geven. Ook proberen ze het voor mijn vader zo comfortabel mogelijk te maken door hem even te verfrissen en goed te leggen.
Het lijkt er ineens op dat mijn vader zich overgeeft. Ik ga naast hem zitten en pak zijn hand vast. Steeds langzamer gaat zijn adem en steeds groter worden de tussenpozen. Net als bij mijn moeder heeft de verpleging uitgelegd dat dit een signaal is dat het niet meer lang kan duren voordat iemand overlijdt. Ik leg mijn hoofd tegen hem aan en denk alleen ‘ga maar pap, het is goed …’ ik voel zijn arm kouder worden en zie zijn gezicht bleker worden. Het lijkt er op alsof hij ons loslaat en gaat. Uiteindelijk houdt hij op met ademen. Na enige minuten kijk ik de verpleging aan en zeg ‘het is volgens mij zover’. Ik krijg een knikje. De tranen rennen over mijn wangen. Het is drie uur ’s middags.
De kamer van mijn vader is inmiddels gevuld met zijn zus en haar vriend, vriendinnen van mijn moeder en aanhang, mijn oom en zijn vriendin, mijn broer en ik. Ze laten ons alleen. Mijn broer en ik blijven even bij mijn vader . Wat een heftige intense periode hebben we beleefd. Het is even pittig met zijn drieeen. Na een twintigtal minuten besluiten we om mijn vader te verzorgen en even goed te leggen zodat de rest ook goed afscheid kan nemen.
Nadat iedereen afscheid van mijn vader heeft genomen en is weggegaan nemen mijn broer en ik de procedure met de verpleging door. Ik bel de uitvaartonderneming en de verpleging zorgt er voor dat mijn vader gewassen wordt zodat hij verzorgd vervoerd kan worden naar het verzorgingscentrum van de uitvaartonderneming.
Mijn broer en ik bedanken bij het weggaan het verplegend personeel voor de goede zorgen en fijne begeleiding van de dag. We nemen wat waardevolle spullen van mijn vader mee. Bij het verlaten van het verzorgingstehuis valt er ook een soort zware deken van mij af. Ik heb de afgelopen 10 maanden met mijn moeder en vader op mijn tenen gelopen merk ik. De laatste periode was erg zwaar en ik heb naar verlichting gesnakt.
Ik troost me nog maar eens met de gedachte dat ik van de week heb gedroomd dat mijn vader mijn moeder weer ziet. Dit is het einde van een slopende bijzondere en mooie periode voor velen, maar vooral voor mijn vader, mijn broer en ik.
De Laatste Dagen 
Veel sterkte man!
Jente
heftig en rakend… sterkte, Denis en familie… liefs
Lieve Denis,Raymond en familie
Gecondoleerd..
Woorden schieten tekort na wat ik gelezen heb. Ik wens jullie heel veel sterkte en kracht toe in de aankomende tijd.
Pingback: Zonnebloemen … « De Laatste Dagen
Beste Denis,
Gecondoleerd met het verlies van je vader. Een erg aangrijpend verhaal wat je hebt geschreven. Ik behoor nog tot de gelukkigen die zijn vader nog heeft maar ooit komt er ook zo’n moment voor mij. Ik wens je heel veel sterkte.
Richard
Dank jullie wel voor alle fijne en warme reacties!
Hoi Denis,
Gecondoleerd. Wat heftig zeg. En er dan zo goed je gevoelens over te kunnen opschrijven! Heel veel sterkte en hopelijk krijgen jij en je broer nu zelf ook rust.
Lieve Denis,
Bedankt, ook met deze herinneringen zijn we weer zo blij.
We hebben heel veel respect op de wijze waarop je,ondanks het verlies, maar vooral gemis van Gerda, Hans hebt gesteund.Je hebt zoveel voor hem gedaan. Maar het meest belangrijke, met zoveel liefde.
Hans en Gerda waren al trotse ouders, maar zullen dat nu extra zijn.
We wensen je dan ook steun, kracht, maar vooral veel liefde toe.
Mia
Wat een ontroerend verhaal en zo herkenbaar als het afscheid dat ik nam van mijn eigen vader twee jaar geleden.
Je verhaal brengt meteen weer een hoop los!
Heel veel sterkte aan jouw en je familie.
Hoi lieve Dennis,
Heel veel sterkte en een dikke knuffel!
Juliette
Dennis,
Wat een groot verdriet.
Dit zijn de momenten die leven en jezelf blijvend veranderen. Dit is het leven voor 100%…
We denken aan je.
Liefs
Frans & Lies
Sterkte…!
Lieve Denis,
Gecondoleerd.. heel veel sterkte de komende tijd..
We’re here for you..
Ik stuur je veel licht en kracht..
Hoi denis,
De tranen over de wangen hier..
Wat een heftig en herkenbaar verhaal.. sterkte de komende tijd!
Liefs en warme groet,
Jip
Lieve Dennis
Wat een een intense tijd! En wat een verdriet! wij denken aan je en omhelzen je!
Liefs Reineke en Olaf
Lieve Denis,
Wij willen je Condoleren en heel veel sterkte wensen met dit grote verlies….
Ook wij zijn er zeker van dat de liefde tussen je vader en moeder verder gaat “boven”.
Liefs,
Andre, Silvia, Dean en Jade
lieve Denis, Raymond en Marie,
gecondoleerd met het verlies van julie vader en schoonvader, het is niet te begrijpen allebei zo snel
overleden wij hopen dat zij elkaar weer gevonden hebben.
petje af voor julie support bij zijn laatste levensmaanden,
ondanks jullie verdriet om je moeder.
wij wensen jullie veel sterkte met het verwerken van dit
verdriet .
karel en hannie, marc en michel koudijs
Denis, Raymond en Marie,
Gecondoleerd met het overlijden van jullie vader en schoonvader. Nauwelijks te bevatten dat jullie (schoon)ouders zo vlak na elkaar deze wereld verlaten.
Veel sterkte voor de komende tijd en houd jullie taai.
Liefs en in gedachten een beetje bij jullie,
Annemiek Abcouwer
Hi Denis, Raymon en Marie,
Wow, wat een hefitge tijd hebben jullie achter de rug. Slechtere film is er niet….. Wat een geweldig leuke mensen waren Gerda en Hans en aan de manier waarop je schrijft hebben jullie het helemaal ok gehad met elkaar. Mooi om je gevoel zo te beschrijven……
Ik vond het persoonlijk heel fijn om nog een aantal keren met Hans in de afgelopen weken te kunnen praten over het heden, verleden en de (nabije) toekomst. Met een lach en met een traan. Emotie, humor en verdriet liggen toch wel heel dicht bij elkaar.
Heel, heel veel sterkte de komende tijd. Wat een gemis.
Tot snel.
Groeten,
Paul Barends.
Denis, ’t is zo herkenbaar allemaal en ik wens je de sterkte die nodig is. De groep 7 bijeenkomst was meer dan vanzelfsprekend en ik zag dat je pa genoot. Ik heb veel aan ‘m te danken gehad en daarom zal hij bij mij in goede herinnering voortleven. Ik hoop dat mijn baas me in de gelegenheid stelt het laatste afscheid (zo die niet in kleine of familiekring is) bij te wonen. Dennis
Lieve Denis-Raymond en Marie
Wij wensen jullie heel veel sterkte voor de aankomende tijd. Wij zijn er heel dicht bij betrokken geweest en zijn blij dat jullie ons dit voorrecht hebben gegund.Het was heel heftig maar ook heel bijzonder.Wij leven mee in jullie grote verdriet.
Dikke knuffel van ons.
Liefs Rob en Marian
Dennis en overige familie leden gecondoleerd met dit grote verlies wat hebben jullie een verschrikkelijk jaar gehad.
Ik heb je vader vanaf begin van zijn ziekte wekelijks bezocht en wat mijn opviel wat had deze man een sterk karakter de laatste keer dat ik hem zag was in het slotervaart ziekenhuis toen zag ik al dat het echt niet meer goed was.
Ik wilde de dagen daarna nog naar het verzorgingstehuis
gaan maar hoorde dat dit niet meer ging hij heeft mij als zijn plaats vervanger een hoop geleerd wat ben ik die man dankbaar ik zal hem missen eigenlijk mis ik hem nu al.
Heel veel sterkte de komende tijd voor jou en je broer.
Gecondoleerd Dennis en Raymond met het verlies van jullie fantastische vader en nog maar zo kort na het verlies van jullie lieve moeder. Vlak voor Kerst heb ik jullie vader opgezocht. Ik vroeg of ik iets voor hem mee kon nemen. De vorige keer zei hij dat hij genoeg had. Nu vroeg hij mij dropjes mee te nemen. Ik koos voor ‘dienders’ van Klene en nog een zakje met auto dropjes. Ik heb er nog een grapje bij hem overgemaakt en vroeg mij af, toen ik hem daar zo zag, hoeveel hij er nog zou kunnen opeten. Het verschil met mijn bezoek 2 weken ervoor was enorm. Toch vond ik het fijn om bij hem te zijn en hij was geinteresseerd in mijn werk en hoe het mij privé ging. We hebben het over van alles gehad. Hij had het liever hier over vertelde hij dan over zijn ziektepatroon. Na een half uurtje zag ik dat het hem veel energie had gekost en bevestigde hij dat ook. We hebben elkaar stevig de hand gedrukt en in de ogen gekeken. Hij wist dat het de laatste keer zou zijn, zo las ik in zijn ogen……
Heel veel sterkte jongens!
Eugène
Denis,
Ik heb jouw blog gevolgd, alle afleveringen heb ik gelezen en ik heb je ook vaak gesproken de laatste tijd.
Het laatste deel kon blijkbaar ook door mij niet anders dan met stromende tranen gelezen worden. Jij en je broer hebben op een sierlijke, waardige en moderne manier je vader naar het einde begeleid.
Moedig en openhartig heb je ons, je vrienden en kenissen hiervan op de hoogte gehouden via de door jou zo geliefde digitale weg.
Ik wens je jou en je familie veel sterkte de komende tijd. Nu breekt een tijd van afscheid en daarna bezinning aan. Straks komt de lentezon weer op je gezicht schijnen.
Ik zie je in de nabije toekomst,
Lau
Denis erg moedig wat je allemaal geschreven hebt.Het is niet te bevatten maar wij moeten er toch aan wennen dat je ouders er niet meer zijn.We wensen jullie heel veel sterkte ook natuurlijk Raymon en Marie.
Denis en Raymon
Gelukkig nog afscheid kunnen nemen van jullie vader,zoals we hem de afgelopen weken hebben meegemaakt deed erg veel pijn.
Jongens ik heb diep respect voor jullie zoals jullie de afgelopen maanden met de situatie omgingen,dat was niet niks.
Ik wil jullie alle sterkte wensen de komende tijd.
Peter
Beste Denis, Raymon,
Zoals jij Denis, zo prachtig, woorden hebt kunnen geven aan alle laatste momenten van Hans, jullie vader, schieten bij mij die woorden absoluut te kort.
Ik wens dat jullie samen met de vrienden en dierbaren om je heen, de afgelopen maanden kunt verwerken, zelf tot rust kunt komen, jullie eigen leven weer kunt oppakken en je kunt koesteren in de dierbare herinneringen aan Hans en Gerda.
Suzan Baldinger.
Dennis,
Wat heb je alles goed omschreven heel mooi en heftig.
Wil jou, raymon en de familie heel veel sterkte en kracht wensen, we denken aan jullie.
En zoals jij zelf al zei nu zijn Gerda en Hans weer samen.
Gecondoleerd Iet
Veel respect voor het delen van je verhalen en emoties. Heel goed. Gecondoleerd met het overlijden van je vader. Veel sterkte!
Lieve jongens de verhalen op de site steeds gevolgd hoe bizar kan het wezen.
gecondoleerd en heel veel kracht en sterkte de komende tijd.
Denis,
Gecondoleerd en veel sterkte de komende tijd.
Marco
Erg geraakt door je schrijven…Gecondoleerd Denis en heel veel sterkte gewenst.
De tranen lopen over mn wangen, wat heb je dit mooi geschreven. Voel je zoals je je voelen wil. Liefs Ingeborg X
Het waren mooie verhalen die je schreef. Gecondoleerd en sterkte de komende tijd.
ik wens jullie heel veel kracht toe met dit verlies na deze langdurige periode van onzekerheid,gecondoleerd
Heftig….gecondoleerd Dennis